​

สิ่งหนึ่ง ที่เห็นได้ชัดเจน คือ การทำ “Social Distancing” หรือ​

การเว้นระยะห่างทางสังคม ​ และด้วยเหตุนี้ การจะพบปะ พูดคุย กอด หอม หรือแสดงออกถึงความรัก ความผูกพันธ์ ​

ทั้งในความสัมพันธ์แบบครอบครัว พ่อแม่กับลูก เพื่อนๆ แฟน ครูกับนักเรียน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องต้อง​

​

“หลีกเลี่ยง” ไปก่อน​

​

แต่ในยุคที่ “เทคโนโลยี” สะดวกรวดเร็ว ​

เพียงแค่ใช้นิ้วสัมผัสหน้าจอ หน้าของเราและคนที่เราคุยด้วย ​

ก็ปรากฎขึ้นมา พร้อมท่าทาง สายตา และน้ำเสียง ราวกับอยู่ตรงหน้าจริงๆ​

​

นั้นจึงเป็นอีกหนึ่งทางเลือก

ในการเรียนรู้ผ่าน “ระบบออนไลน์” ​

ที่หลายๆโรงเรียนเลือกใช้ในช่วงที่ปิดเทอมยาวแบบนี้​

…

​

สิ่งที่น่าคิด คือ เด็กๆที่ต้องใช้เทคโนโลยีเพื่อลง “เรียนออนไลน์” ​

แทนการไปโรงเรียนจริงๆ นั้น ​

​

– จะทำให้เด็กๆขาดการปฏิสัมพันธ์แบบการพบปะ สัมผัสเนื้อตัว​พูดคุยกับคุณครูและเพื่อนๆ แบบจริงๆไหม ? ​

​

– จะทำให้เด็กรู้สึกเครียด วิตกกังวล โดดเดี่ยว หรือเปล่า?

​

– จะทำให้เด็กตกอยู่ในภาวะ “ขาดฮอร์โมน “ออกซิโทซิน (Oxytocin)” หรือ ฮอร์โมนแห่งความผูกพันธ์ หรือไม่ ?​

…

มีงานวิจัยชิ้นหนึ่งที่น่าสนใจ ได้นำเสนอว่า ​ ​

​

เจ้าฮอร์โมน “ออกซิโทซิน (Oxytocin)” ​

หรือ ฮอร์โมนแห่งความรักความผูกพันธ์ ​

ไม่ได้หลั่งจากการสัมผัส แตะเนื้อต้องตัว ​

กอดหรือหอม กันเท่านั้น​

​

งานวิจัยบอกว่า “การพบหน้ากัน สัมผัส กันจริงๆ” ​

เพิ่มออกซิโทซินได้สูงสุด แต่​

รองลงมาประมาณ 80% คือ ​ “การพูดคุยผ่าน Video call” ​

ตามด้วย “การพูดคุยผ่านเสียง​

และผ่านข้อความ”​

…

​

นั่นหมายความว่า ความรักความผูกพันธ์

สามารถเกิดขึ้นได้ ​แม้เราไม่ได้พบเจอกัน

สัมผัส จับมือกัน ​

แต่สิ่งที่สำคัญคือ “การมองตากัน (Eyes contact)”​

ในขณะที่เราพูดคุยผ่าน Video call ไปด้วย​

​

​

ความสำคุญของเจ้าฮอร์โมน “ออกซิโทซิน (Oxytocin)” ​

หรือ ฮอร์โมนแห่งความรักความผูกพันธ์​

ที่ถูกผลิตขึ้นในสมองส่วนไฮโปธาลามัส (hypothalamus) ​

มันจะทำให้อัตราการเต้นหัวใจและความดันเลือดลดลง​

ลดการทำงานของสมองส่วน อะมิกดาลา (Amygdala)​

ที่เป็นสมองส่วน อารมณ์ความรู้สึก โกรธ เศร้า เครียด ได้​

…

​

เพราะฉะนั้น ​ การใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยี​

และจำกัดเวลาในการใช้งานให้กับเด็กๆ ​

เพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่าง คุณครู และเพื่อนๆ​

ในสถานการณ์เช่นนี้ ​ ก็เป็นตัวช่วยให้เด็กๆ ​

ไม่ต้องรู้สึก เครียด กลัว หรือรู้สึกโดดเดี่ยว​

​

และอย่าลืม มองตาเด็กๆ เพื่อให้เกิด Eyes contact และสร้าง “ฮอร์โมนออกซิโทซิน” ​ ด้วยนะคะ​